#trueselfie “Papa heeft waarschijnlijk zelfmoord gepleegd “
Mijn naam is Tessa en ik ben 18 jaar. Mijn verhaal begint in 2011, het jaar dat ik te horen kreeg dat mijn stiefmoeder kanker kreeg. Ik was op dat moment 11 jaar. Ik wist niet goed hoe ik op dat moment ermee moest omgaan en ik dacht op dat moment dat het goed zou komen, dit leek ook zo tot het moment dat er uit onderzoeken bleek dat de kanker was uitgezaaid en zij het niet zou overleven. Het werd voor mij steeds lastiger om haar steeds meer te zien verzwakken en het verdriet van mijn vader te zien. Op een gegeven moment werd alles zo heftig dat mijn vader en stiefmoeder moesten verhuizen naar een appartement waar alles op de begane grond was.
Na een half jaar daar gewoond te hebben (oktober 2014) kregen ik, mijn moeder en zusje een telefoontje dat zij de nacht niet zou halen. Dit was een grote shock voor mij.
Mijn vader kon dit allemaal erg moeilijk verwerken. In 2015, toen ik op vakantie was met een vriendin en haar ouders in Italië, kreeg ik een belletje van mijn moeder “Tessa ga even zitten, papa is overleden”. Ik was op dat moment in shock. Er ging van alles door mij heen. “Hoe dan?” Vroeg ik aan mijn moeder, “ ze weten het niet zeker maar waarschijnlijk heeft papa zelfmoord gepleegd”. Ik wist niet wat ik op dat moment dacht en weet niet veel meer van die uren. Ik ben diezelfde dag met een spoedvlucht naar huis gegaan.
Het ging erg slecht met mij en ik ben na een half jaar bij een psycholoog terecht gekomen waar ik de diagnose PTSS heb gekregen, chronische PTSS. Ik heb hiervoor intense therapie gekregen en het ging een tijd erg goed.
In augustus 2017 heb ik een zware terugval gehad en heb de diagnoses: angststoornis, zware depressie en sociale fobie gekregen, waarvoor ik nu in behandeling ben. Het gaat nog steeds niet goed en ik ga ook niet meer naar school. Ik voel me nog dagelijks erg somber, werken helpt hier erg bij omdat ik dan afleiding heb. Ik voel me dagelijks bang, alleen en voel vaak ook niks.
Ik merk dat er nog een groot taboe is op het praten over psychische klachten en hoop dat met mijn verhaal te doorbreken.
Verhalen zijn persoonlijk
Wees je ervan bewust dat deze verhalen persoonlijke ervaringen zijn. Wat voor de één werkt, werkt niet automatisch ook voor jou. En als iemand een bepaalde overtuiging heeft, wil dat niet zeggen dat deze overtuiging ook klopt.
Informeer je goed als je overweegt om medicijnen te gaan gebruiken. Passende medicatie is voor iedereen anders. Overleg met je behandelaar en kijk hier.
