stoppen met zelfbeschadiging

stoppen met zelfbeschadiging, 

toen ik 11 jaar was hadden mijn ouders besloten om te gaan scheiden, dit was erg moeilijk voor mij en daardoor ontstond er heel veel ruzie en spanning thuis. dit is ook een heel groot deel van de aanleiding van mijn depressie geworden.

op mijn 14 werd ik zwaar depressief en begon ik met mijzelf te beschadigen doormiddel van mezelf snijden, het begon met een (botte) schaar, maar liep al snel uit tot scherpere voorwerpen, na een jaar begon ik het te doen met een stanly mesje. dit bood makkelijker een diepere snee en dus meer pijn (met minder moeite). het was zo giga verslavend dat ik daar ongeveer nog 2 jaar mee verder ben gegaan, ik had geen puf meer en het enige wat mij nog gevoel gaf was mezelf snijden. ik was compleet leeg en emotieloos en zocht gevoel. op mijn 15e/16e was ik zo depressief dat ik meerdere malen heb geprobeerd mijn leven te beindigen, doormiddel van een aantal overdossissen, het proberen om mijn polsen door te snijden of gewoon heel hard te hopen (expres over steken op slechte momenten) dat ik aangereden zou worden.

achteraf ben ik blij dat dit allemaal niet gelukt is. want toen ik in mijn 16e jaar besloot dat er iets moest veranderen heb ik een knop omgezet en ben ik heel hard aan mijzelf gaan werken.  dit kostte heel veel energie en ik zeg ook zeker niet dat het al voorbij is of dat ik nooit een terugslag heb gehad. het is heel hard knokken, maar het is het waard! jij verdiend het om gelukkig te zijn en om weer gezelligheid te ervaren. vergeet niet dat jij het allerbelangrijkste bent in jou leven en dat het oke is om mensen teleurtestellen of zelfs gewoon aan jezelf te denken ipv hun voorop te stellen. kies voor jezelf! jij bent belangrijk! 

zelf geloof ik erin dat iedereen zelf moet beslissen hoe hij of zij er weer boven op wilt komen, het belangrijkste is wel dat jij het zelf wilt, anders lukt het nooit. het kan zijn dat je het meeste baad hebt bij therapie, maar misschien haal je wel meer kracht uit het praten met goede vriendinnen. 

het is belangrijk om te weten dat je er wel komt, en dat je weer hard op kunt lachen!

ik ben nu 17 jaar, 165 days clean, en ik kan oprecht zeggen dat ik gelukkig ben, natuurlijk heb ik nog zo men mindere dagen maar over het algemeen ben ik weer gezond!

jij kan dit ook! er zijn altijd mensen met wie je kan praten ookal voelt dat niet zo, het kan zelfs beter helpen om met een complete vreemde te praten dan iemand die je goed kent. 

succes en je kan het!