#Prestatiedruk: fuck de druk die ik mezelf opleg

Prestatiedruk In het kader van de #weekvandeprestatiedruk van MIND een blog over precies dat. Het is ingebakken in onze maatschappij. Je bent pas echt een goede ouder als je je kind ‘s ochtends een broodje naar binnen propt, maar havermout met sojamelk en blauwe bessen is nóg net iets beter. Dan hem of haar met voedzame lunch en al naar school brengt in een auto die niet ouder dan 4 jaar is, onderweg naar je werk je make-up op zit te smeren, om met een egaal masker aan te komen en je in het zweet te werken tot dat het weer tijd is om je kind op te halen. Vriendelijk lachen naar de andere ouders, en dan vlug naar huis want daar wordt verwacht dat het biologische Hello Fresh eten binnen 15 minuten na thuiskomst klaar is, omdat hij of zij dan met taxi mama/papa naar de sportclub moet. Daar zie je iedereen met de nieuwste Iphone en denk je shit, mijn kind heeft dat vorige model pas 6 maanden. Maar dat kun je niet hardop zeggen, dus verstop je je achter je eigen telefoon om je werkmail te checken. Je haast je zelf nog naar je yogales en hebt mazzel als je voor middernacht in bed ligt en hoopt dat je droomt over vakantie. Dit jaar naar Indonesië of toch een roadtrip door de VS… welk land is eigenlijk mooier voor je Instagram feed?

Voor mij is prestatiedruk een zeer aanwezig thema. Veelal vraag ik mezelf af of ik het wel goed genoeg doe, of ik ooit aan de verwachtingen van anderen zal voldoen en misschien nog belangrijker: zal ik ooit voldoen aan de lat die ik voor mijzelf heb neergelegd? Het antwoord is nee. Toch blijf ik proberen, altijd maar die drang om normaal te functioneren, en dan wel zo succesvol en leuk mogelijk. Mijn leven op de rit te krijgen, doen wat andere mensen van 24 ook doen. Het voelt zo ver weg..

De realiteit is dat ik al jaren bij de GGZ kom, mijn opleiding nog niet af heb en van een Wajong uitkering afhankelijk ben. Ik heb CPTSS en een dysthyme stoornis. Op sommige dagen is douchen het enige wat lukt, op andere dagen teken en schrijf ik en ga ik naar de Acute Dagopvang. Ja, het is hard werken aan jezelf, maar dat zet je toch echt niet op je CV. “Wish we could turn back time, to the good old days When our momma sang us to sleep but now we're stressed out Wish we could turn back time, to the good old days When our momma sang us to sleep but now we're stressed out

We used to play pretend, give each other different names We would build a rocket ship and then we'd fly it far away Used to dream of outer space but now they're laughing at our face Saying, "Wake up, you need to make money" Yeah” Prestatiedruk lijkt ook binnen de GGZ aan de orde van de dag. Of ik er goed aan doe om hier over te schrijven, weet ik niet, maar ik wil delen wat ik voel en denk dus bij deze. Soms lijkt het een wedstrijd. Meer diagnoses, meer opnames, meer hechtingen, meer aandacht, meer pillen, meer hulpverleners. Dit geld echt niet voor iedereen, maar ik heb het vaak zien gebeuren. Destructiviteitsdruk ofzo. Hoe slechter het gaat, hoe ‘beter’. Dan is er ook nog de “eigen kracht” prestatiedruk. Die richt zich op zo snel mogelijk de cliënt zelf weer dingen laten doen, beter bekend als: bezuinigingen. Voorbeelden zijn het netwerk van de cliënt inzetten (al is dat er niet), eigen kracht wanhopig proberen te vergroten, klinieken worden gesloten, therapie wachttijden nemen toe en dus probeer je er zelf maar wat van te maken. Dat kan goed gaan, maar ook helemaal mis gaan. Ligt eraan of je nog hoop en moed hebt, en dus lekker gaat wandelen op het strand of dat de koek nu op is en je eenzaam op het spoor loopt… je wilt de druk die je voelt wegmaken… want onder al die druk breek je uiteindelijk. “Under pressure Insanity laughs, under pressure we're breaking Can't we give ourselves one more chance”

Ik ben bang dat bovenstaande tekst veel te onsamenhangend is, maar fuck de druk die ik mezelf opleg. Dit is mij gelukt, en dat is voldoende. Van 25 september tot en met 29 september organiseert MIND de week van de prestatiedruk, en 28 september ´s avonds het evenement “Stress to Impress”. Hieronder een paar praktische punten:

Première docu Stress to Impress en spoedcolleges van o.a. Bas Haring, Erik Scherder en Stefan Groothuis

Voor wie: alle jongeren die last hebben van prestatiedruk of er meer over willen weten

Waar: VU Amsterdam, De Boelelaan 1105

Hoe laat: Inloop vanaf 19.30 uur

Kosten: € 10,-

Ticket voor het evenement is via deze link te bestellen:

https://steun.wijzijnmind.nl/aanmelding_stress_to_impress