#Openup: Weg naar herstel

Mijn grootste motivatie

Behandeling in behandeling uit. Bij mij wisten ze gewoon niet wat nou de juist behandeling was. 3 Jaar gezocht naar de juiste behandeling en ondertussen van therapeut naar therapeut. 

Voor mij was dat niet makkelijk. Telkens een band opbouwen en dan weer te horen krijgen dat mijn therapeut me niet verder kon helpen. 

Ik had zoveel verschillende problemen dat ze deels niet wisten wat nou het juiste probleem was om aan te werken. En of mijn ene probleem niet erger werd als we juist aan het andere gingen werken. Zo heb ik 3 jaar therapie moeten volgen met heel veel verschillende behandelaren. 

Voor mij was de combinatie school en therapie heel erg lastig. Ik wilde zo graag alles doen maar ik was te moe en te verdrietig om maar alles goed te doen. Therapie vergt heel veel tijd en energie en dat vond ik altijd heel erg lastig. Ik zag Mn vriendinnen niet vaak en ik voelde me buitengesloten doordat ik niet aanwezig was op school. 

Ik ben iemand die heel graag wil maar niet veel kan omdat ik over mijn grenzen heen stap. En dat allemaal door die psychische problemen. Als jongere vind ik dat heel erg moeilijk. Leeftijdsgenoten die uitgaan en ik thuis doodmoe en angstig niks zit te doen. 

Ik heb een eetstoornis, angststoornis, dwang en depressie. 

Het is nog steeds een groot deel van mijn leven. Maar sinds ik de juiste behandeling heb ga ik met stappen vooruit. Ik heb voor een hele lange tijd het donker gezien. Maar stap voor stap vind ik motivatie om weer mezelf te zijn. 

Sinds ik gezien heb wat andere leeftijdsgenoten allemaal doen en wat ze allemaal kunnen ben ik soms wel echt heel erg jaloers omdat ik dat ook zo graag zou willen doen allemaal. Ik begin weer een toekomst te zien met mijn vriendinnen en mijn vriend en een hele lieve pony! 

Ik heb mijn opleiding weer opgepakt, ik heb het eten deels onder controle en mijn angsstoornis is ook bijna onder controle. Ik ben trots op wat ik heb bereikt in de jaren dat ik therapie heb gevolgd! 

En ik ga er ook komen! Ik ben bijna klaar met behandelingen en dan kan ik zo trots op mezelf zijn! Het is een lang gevecht en je kan het niet altijd alleen! Zonder mijn vriendinnen, vriend, familie en therapeuten had ik hier nu niet gestaan! Trots op mezelf dat ben ik! 

Meer ervaringsverhalen