#Openup: Je bent niet je depressie

Een jaar geleden begon ik aan de eindeloze strijd genaamd depressie. Ik was totaal niet meer de persoon die ik ooit gekend had en ook anderen merkte dit. Van vrolijk en spontaan naar altijd chagrijnig en gesloten. Het liefst lag ik dagen in mijn bed en sprak ik geen woord met anderen. Het heeft heel lang geduurd voordat anderen opmerkten dat er echt wat met me aan de hand was, ook ik zelf had dit eerst niet door. Totdat ik verwijten kreeg omdat ik niks meer wou doen of geen contact meer zocht uit mezelf vroeg ik mezelf af of ik nog wel Zoë was.

Onzeker was ik altijd al, maar zo'n onzekerheid als ik gekend heb in de eerste periode van mijn depressie zo was ik zelfs niet. Ik wilde heel graag goed en leuk gevonden worden door anderen. Als ik niks hoorde van mijn vrienden of vriendje werd ik boos en uitte ik mijn woede meestal op hen maar later ook op mezelf. Op een gegeven moment als je je al een hele tijd niet meer jij voelt en het voelt alsof de depressie jou heeft overwonnen. Speelt alleen nog maar de vraag in je hoofd van hoe eindig ik dit, ben ik het nog wel waard? Er zal toch een reden voor zijn dat dit mij overkomt en misschien is het wel beter als ik er gewoon een eind aan maak, verlost van alle pijn, het lijden en de mensen om me heen pijn doen.

Mijn depressie heeft veel kapot gemaakt, relaties met mensen gingen stuk omdat ik gewoon niet meer wist hoe ik me gedragen moest. Het allerergst vond ik dat mijn ouders er zo onder leden dat ik alles had maar toch niet gelukkig was. Ze probeerde heel veel, zochten naar iemand die met me kon praten en me begreep. Maar het enige wat ik nooit gevonden heb tijdens mijn depressie is begrepen worden. Het is logisch dat mensen niet weten wat je meemaakt als ze het zelf niet hebben meegemaakt maar een beetje begrip verwacht je eigenlijk wel en dat is ook de reden dat ik veel mensen achter me gelaten heb of me niet meer druk maak om wat anderen denken of vinden. Ik hoef niet meer door iedereen leuk gevonden te worden, pas als je jezelf begint leuk te vinden weet je dat het goed zit.

Het is heel jammer dat er op social media alleen maar goede dingen getoond worden, er wordt nooit getoond dat het slecht met iemand gaat, het moet altijd maar zo perfect mogelijk zijn en daar wil jij niet van afwijken. Terwijl juist als we gewoon zouden laten zien aan de wereld wie we echt zijn, wat voor imperfecties we hebben en hoe we er mee om gaan, we ons er allemaal beter door zouden voelen. Het voelt pas goed als je erachter komt dat het oké is om niet oké te zijn. Sinds ik dat weet gaat het een stuk beter met me. Ik mag huilen, ik mag lachen ik ben ik. ik heb nog zoveel om mee te maken dus ik moet volhouden, en ook jij als je op dit moment geen uitweg meer ziet weet dat die uitweg er wel is, er is hulp voor jou. je bent op deze wereld voor een reden. En juist als je je depressie overwonnen hebt voel je je sterker dan ooit te voren. Ik ben nu pas echt gaan leven, en wat ben ik daar blij mee.