#Openup: Ik voel mezelf van kleins af aan al anders

Ik voel mezelf van kleins af aan al anders. Maar na een verhuizing naar een andere stad op mijn 8ste ging het berg afwaarts. Ik werd daar gepest en buiten gesloten. De verandering naar de brugklas hielp al helemaal niet, want ik werd daar ook gepest. Zonder dat ik het zelf in de gaten had raakte ik op mijn 12de in een psychose. Ik leefde in een wereld die niet bestond. Ik kwam via een vertrouwenspersoon van school bij een psychiater terecht. Daaruit bleek dat ik een psychose van het paranoide type had en werd gelijk aan de medicatie gezet. Deze medicijnen maakte mij een zombie, ik voelde niks meer, verschrikkelijk. Op school werd ik buiten gesloten, omdat kinderen mij vreemd vonden en niet vertrouwde. Na een jaar in behandeling kwam ik er bovenop, maar mijn zelfbeeld was volledig beschadigd. Op mijn 17de werd ik op een geweldadige manier door een vreemde op straat verkracht en mijn wereld stond weer op zijn kop. In de eerste dagen deed ik net of het prima met mij ging. Ik denk uit zelfbescherming om maar niet te hoeven voelen. Maar dit hield ik natuurlijk niet vol. Mijn stage belde mijn ouders om mede te delen ze hoeft niet meer te komen, want ze loopt er al een zombie bij. Dus op school liep ik helemaal vast. Ik kreeg steeds meer last van ptss klachten en begon mijzelf te beschadigen. Totdat vriendinnen dit zagen en trokken voor mij aan de alarmbellen. Ik stopte tijdelijk met school om aan mijzelf te werken. Ik kreeg therapie speciaal om mijn trauma te verwerken. de eerste keer werkte dit niet. het ging steeds slechter en begon weer psychotischer te worden. Ik kwam bij een psychiater terecht in het ziekenhuis. Na een aantal gesprekken was het beter om mij op te nemen op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. Hier heb ik een halfjaar een intensieve behandeling gehad en kreeg ik weer die verschrikkelijke medicijnen. Ook kreeg ik daar mijn tweede traumaverwerkings therapie en die sloeg gelukkig beter aan. Ook heeft het geholpen dat ik veel erover ben gaan praten. Ik heb in dat half jaar veel over mijzelf geleerd. Wel kreeg ik buiten de ptss de diagnose Schizofrenie. Ik kon helaas mijn school niet afmaken maar mocht wel mijn diploma halen op een lager niveau. Best knap van mijzelf achteraf dat dit allemaal in die heftige periode is gelukt. Na de opname werd ik doorgestuurd naar een landelijke organisatie die mensen met psychische problemen helpen en die hebben mij tot nu toe altijd bij gestaan, maar ben op eigen kracht uit de put gekropen. Ik ben nu inmiddels 29 jaar en ben getrouwd en heb 2 fantastische kinderen. Ik ben van alle medicatie af. En heb mijzelf goed leren kennen, waardoor ik weet wat ik nodig heb om stabiel te blijven. Ik ondervind in het dagelijkse leven helaas nog op veel ombegrip als je over een psychische ziekte verteld. Mensen weten niet wat het inhoud of als je zo'n ziekte hebt dat je dan alleen een losgeslagen gek zou moeten zijn. Ik hoop dat ook danzij deze actie, dat er meer openheid en begrip komt voor mensen die hier mee worstelen.