#openup: Hechtingsproblematiek: Het is als schaatsen op heel dun en broos ijs.

Levend met weinig basis vertrouwen het is als schaatsen op een heel dun en broos laagje ijs. Het ijs is broos, dun en beschadigd en het zit vol met wakken waar ik in val. Ook komen er nog steeds wakken bij, waar ik vervolgens als ik er in gevallen ben weer uit probeer te komen. Soms lukt dat alleen maar vaak ook niet en dan moet ik andere toelaten om mij te helpen uit dat wak te klimmen. Als ik dat doe kom ik er uit, maar als ik dat niet doe dan blijf ik in dat wak zitten en is het alsof ik verdrink. Maar andere toelaten met het risico dat ze je laten vallen vraagt ook steeds weer moed. Leven met weinig basis vertrouwen: Het is als schaatsen terwijl je weet dat je ieder moment kunt vallen in een oud of nieuw wak. Als je valt op het ijs sta je toch weer op omdat je niet op het koude ijs kunt blijven zitten. En probeer je maar weer te schaatsen ook al weet je van de risico’s die het schaatsen geeft je zal wel moeten. Want het ijs is je ondergrond en je kan niet zomaar van dat ijs af daarvoor moet je een hele weg, en onderweg word het schaatsen steeds makkelijker misschien omdat het ijs steeds wat steviger wordt. Want in de weg naar herstel wordt er steeds een laagje vertrouwen toegevoegd en met dat vertrouwen wordt langzaam het ijs steeds steviger en komen er steeds minder wakken waar je in kunt vallen. Het leven is als schaatsen, maar schaatsen op zulk kwetsbaar ijs dat is een strijd. Maar stapje voor stapje zal het ijs onder mijn voeten steeds wat steviger worden en zal het schaatsen dus ook steeds beter lukken. :) Zal het ijs onder mijn voeten een stevige basis zijn in plaats van een dun, broos laagje ijs.