Er is altijd hoop

Hoi, mijn naam is Sterre en ik ben 22 jaar. Ik ben gediagnosticeerd met een depressie, een paniekstoornis en borderline persoonlijkheidsstoornis. Vooral die laatste diagnose sloeg in als een bom. Mensen hebben er vaak een negatief beeld over, maar niet iedereen heeft dezelfde symptomen. Ik heb bijvoorbeeld heel veel last van stemmingswisselingen, een leeg gevoel en verlatingsangst. Ik ben ook heel impulsief in het kopen van dingen en heb daardoor geldproblemen. Nog een negatief gevolg van de borderline is automutilatie. Helaas gaat dat bij mij vaak veel te ver. Al deze dingen en mijn paniekaanvallen belemmeren mij in het dagelijks leven. Ik heb veel vriendinnen verloren, ben ontslagen op mijn werk en ik kan nergens meer van genieten. Ik weet dat deze dingen met mijn opvoeding te maken hebben gehad. Mijn broertje heeft ADHD, waardoor vroeger veel aandacht naar hem ging en weinig naar mij. Daarnaast is mijn vader tijdens mijn puberteit veel te overheersend geweest. Hij is autistisch, waardoor hij niet heel empathisch is en mij niet begrijpt. Ondanks dat houd ik echt heel veel van mijn ouders en ben ik een echt papa's kindje. Dat maakt het erg verwarrend allemaal... Mijn vader is heel lief en heeft alles voor me over, maar hij heeft ervoor gezorgd dat ik nu al deze "struggles" heb. Gelukkig krijg ik medicijnen en therapie en heb ik ondertussen een nieuw baantje gevonden. Ik hoop dat ik mijn leven zo snel mogelijk weer op de rit kan krijgen, zodat ik kan gaan studeren. Ik ben al 2 keer moeten stoppen met mijn studie omdat het gewoon niet ging, dus ik hoop aankomend schooljaar weer in de schoolbanken te zitten.  Ik heb vaak de hoop verloren, maar ik wil bij deze iedereen eraan herinneren dat er ALTIJD hoop is. Ook als elke vezel in je lichaam denkt dat dat niet zo is. Hou vol!