"Dan voelt het even of je in je nakie staat."
Jonathan en Mathilde zijn door de liefde met elkaar verbonden. Muziek heeft hen samengebracht. Ook hebben ze in hun leven te maken gekregen met psychische ziekte die alles op z'n kop zette en één van hen "door het lint" deed gaan. Zekerheden werden onzeker, grenzen en machteloosheid kwamen om de hoek kijken en hun liefde werd op de proef gesteld. Wat deden Jonathan en Mathilde? Ze maakten er een voorstelling over. Wij interviewden deze bijzondere openuppers.
WAAR GAAT JULLIE VOORSTELLING OVER?
Jonathan: "De voorstelling gaat over de impact van psychiatrische ziekte op onze relatie en op elk van ons persoonlijk. Hoe het ons kapot maakte, maar ook hoe het ons is gelukt om er samen weer wat moois van te maken."
HOE ZIJN JULLIE OP HET IDEE GEKOMEN DEZE VOORSTELLING TE MAKEN?
Mathilde: "Onze bruiloft, vijf jaar geleden, vierden we op een voor ons optimaal feestelijke manier: in het theater met een eigen voorstelling over hoe we überhaupt op het plan waren gekomen om te trouwen. Het was een uitgelezen kans om de zaal vol te krijgen en het werd ook nog eens een groot succes! Vijf jaar later was er weer reden voor een feest: we waren samen uit een nachtmerrie gekropen. Ook daar wilden we onze vrienden en familie bij hebben. We hadden genoeg stof om over te schrijven, al was het onderwerp dit keer totaal anders."
Jonathan: "Het werd een prachtig feest en het smaakte naar meer, niet alleen voor ons maar ook voor de mensen van het Laaktheater... Voor 13 en 14 mei - en wie weet daarna - zijn we met hulp van een choreograaf en een eindregisseur nog wat dieper op ons stuk in gegaan, zodat het voor een breed publiek geschikt is geworden."
HEBBEN JULLIE EEN BEPAALD DOEL MET DE VOORSTELLING?
Jonathan: "De reacties op onze voorstelling waren hartverwarmend en er kwam achteraf veel gesprek op gang. Niet alleen over onze sores en overwinningen, maar het bleek een verhaal dat veel mensen herkenden en dat veel losmaakte. We hopen veel meer mensen de kans te bieden om zich gekend te voelen en psychische ziekten uit een taboesfeer te halen, zodat er ruimte komt voor onderling begrip en zorg voor elkaar."
HOE IS HET VOOR JULLIE OM JE EIGEN VERHAAL TE SPELEN?
Mathilde: "Toen we vorig jaar besloten om er echt voor te gaan en niet de moeilijke onderwerpen te schuwen was het wel heel confronterend, eigenlijk lukte het niet op eigen kracht. We besloten om de samenwerking te zoeken met fotografe Tessa Veldhorst. Samen creëerden we beelden (zie eerste beeld van dit artikel) die te zwaar waren om in woorden te vatten."
Jonathan: "Het hielp ons te voelen hoe het is om het verhaal te spelen en dat gaf ons meer en meer controle op het onderwerp. Hierna konden we echt aan de slag! De voorstelling van vorig jaar voelde als een dikke punt achter onze narigheid. We hoefden niet meer te proberen om het te vergeten, er was gewoon iets supermoois uit gegroeid!"
WAT HEEFT HET JULLIE GEBRACHT OM OPEN TE ZIJN OVER PSYCHISCHE PROBLEMEN?
Jonathan: "Het is fijn om niet geheimzinnig te hoeven doen over onze kwetsbaarheden, het maakt gesprekken en vriendschap met anderen veel makkelijker. Het helpt ook om te ervaren dat we niet alleen zijn met deze problemen. Er zijn ook wel momenten waarop we merken dat anderen eigenlijk geen raad weten met onze openheid. Dan voelt het soms even of je in je nakie staat."
Mathilde: "Maar de voorstelling en onze openheid daarin heeft de mogelijkheid geboden om aan de hand daarvan het gesprek over die periode en ons leven nu met anderen aan te gaan. Er was een aanknopingspunt. Voor familie en vrienden trouwens ook een moment om dat wat zij met ons hadden meegemaakt en beleefd een plek te geven. Het is nog steeds niet altijd makkelijk - zeker in nieuwe situaties - om open te zijn. Toch kiezen we daar meestal wel voor, omdat we er van overtuigd zijn dat dit de beste kan overkomen."
Zaterdag 13 en zondag 14 mei is de voorstelling Door het lint (verbonden) te zien in het Laaktheater in Den Haag. Kaartverkoop gaat via de site van het Laaktheater.
